Beppie is een schattig klein vrouwtje. Ze heeft grote ogen, een rokerslachje en loopt de hele dag heen en weer tussen de woonkamer en de wc. En iedere keer vraagt ze opnieuw waar de wc is. Zij is, net al alle andere bewoonsters, dement. En nu ik een paar dagen per week daar als woonbegeleider rondloop zie ik pas hoe bizar deze ziekte is.
De onrust die Beppie in zich heeft is heel vervelend voor haar. Constant vraagt ze aan ons waar haar man is, wanneer ze weer naar huis gaat en hoe het met haar hondje gaat. In het begin gaf ik steeds antwoord op al haar vragen. Al stelde ze hem voor de tiende keer. Maar inmiddels heb ik van de zorg geleerd dat je dat ook mag stoppen. Sterker nog: dat heeft ze af en toe nodig, anders wordt haar onrust alleen maar groter. Dan wordt ze steeds zenuwachtiger, gaat ze zitten trillen en moet ze nóg vaker naar de wc. Dus af en toe trappen we op de rem en zeggen we dat ze maar even niet zoveel vragen moet stellen. Of we halen haar naar het nu. “Drink maar lekker je melk”, zeggen we dan. Of: “wat schijnt het zonnetje lekker hé”. Dat helpt. Maar meestal niet voor lang.
Maar nu heb ik iets heel bijzonders ontdekt. Ze was weer erg onrustig, bleef maar niet zitten en stelde weer tig vragen. Ineens viel mijn oog op een kat in de vensterbank. Een nepkat waarvan ik toevallig weet dat die gaat spinnen en miauwen als je hem aait. Ik tilde de kat op en liep ermee naar Beppie. Ze keek naar ons en haar hele gezicht begon te stralen. Toen ik vroeg of ze hem op schoot wilde zei ze meteen “ja, natuurlijk!”. Voorzichtig legde ik Tommy (ik had hem maar meteen een naam gegeven) op haar schoot en ze ging hem heel lief over z’n kopje aaien.
Ik liet haar even alleen en rommelde wat in de keuken. Even later realiseerde ik mij dat ik Beppie al even niet gehoord had en ging ik even een kijkje bij haar nemen. Wat ik daar zag deed me zó goed! Daar zat ze, met haar ogen dicht en Tommy nog steeds op schoot. Helemaal tot rust gekomen.
Zij denkt dat Tommy een echte kat is en komt dus helemaal tot rust van dat nepbeestje. Dat is dus wat dementie met je kan doen. Heel bizar.